W Wieluniu istniały dogodne warunki do produkcji piwa, gdzie według Słownika Geograficznego Królestwa Polskiego z 1893 r.: „Z wapienia jurajskiego tryskają [...] źródła zaopatrujące miasto w wyborną wodę”. W 1890 r. Karol Mosz zbudował duży browar przy ul. Szpitalnej. W 1909 r. właściciel złożył do gubernatora kaliskiego podanie o wydanie zgody na budowę słodowni. Do podania załączone były projekty fasad, przekroje oraz rzuty kondygnacji. Zgoda została wydana i budynek wzniesiono. W 1910 r. browar zatrudniał 10 robotników, dysponował kapitałem zakładowym w wysokości 50 tys. rubli a jego przybliżony obrót roczny wynosił 30 tys. rubli. Słodownia była podpiwniczonym, trzypiętrowym budynkiem, w którym rozpoczynał się cykl technologiczny produkcji piwa. Wyrabiano w niej słód, który po osuszeniu trafiał do warzelni. W magazynie słodu nasączone wodą ziarno jęczmienia dojrzewało i kiełkowało. Rozłożony na podłodze jęczmień wymagał dużej ilości miejsca i odpowiedniego przepływu powietrza, co decydowało o formie budynku. Miał on kształt wydłużonego prostokąta i niezbyt wysokie kondygnacje. Każde piętro stanowiła wolna przestrzeń, podzielona rzędami słupów podtrzymujących strop. Dostęp powietrza regulowały równomiernie rozmieszczone okna. Najniższe kondygnacje miały cementowe posadzki, na których leżał wilgotny jęczmień, musiał on być co kilka godzin przesypywany za pomocą drewnianych szufli. Górne piętra z drewnianymi stropami i podłogami stanowiły magazyn ziarna. Kolejny fragment budynku to węższa, zakończona kopułą suszarnia słodu. W tej części u dołu znajdował się piec. Ciepłe powietrze przechodziło przez ziarno rozłożone na dziurkowanych blachach na wyższych piętrach. Wilgoć odparowywała przez otwór zakończony w kopule niewysokim, blaszanym kominem. W 1914 r. w browarze wybuchł pożar, lecz zakład był ubezpieczony i kontynuował działalność. W okresie międzywojennym browar dzierżawił Alojzy Florczyk. Przedsiębiorstwo funkcjonowało także w okresie II wojny światowej. Po wojnie stało się browarem państwowym, początkowo produkowano w nim piwo, następnie tylko je rozlewano. Budynek słodowni przetrwał do lat 70. XX w., kiedy to został rozebrany pod nową zabudowę
W 1899 roku, Browar należał do Karola Zygow, produkował rocznie, 1 900 wiader piwa.
W 1910 roku, browar własność, Karola Mosza, nabyty przez niego w 1903 roku, kapitał zakładowy browaru wynosił 50 000 rb., produkcją piwa zajmowało się 10 robotników, przybliżony obrót roczny z jego wytwarzania wynosił, 30 000 rb.
W 1922 roku, Browar, właśności, Karola Mosza, z kapitałem zakładowym 50 000 rb., przy wyrobie piwa zatrudnionych było 5 robotników browarnianych, browar był wyposażony w silnik o mocy 10 KM.
W 1946/7, jako „Państwowe Zakłady Piwowarskie, Browar Wieluń”, kierownikiem odpowiedzialnym za produkcje browaru był, Z. Proszewski, zakład zajmował się produkcja piwa i słodu, w czasie działań wojennych infrastruktura browaru uległa zniszczeniu w 15,6%
W 1948 roku, jako „Państwowy Browar „Wieluń”, mieścił się przy ul. 1 Maja 10, tel. 37, produkował piwo i słód
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz